Vrienden
We zijn hier amper een week en het is zover, dinsdag op woensdag werden we rond een uur of drie opgeschrikt door een bevende moeder aarde. Sophie en ik reageerden gelijkaardig: we keken naar elkaar en zaten rechtop in ons bed. De Fransman in onze kamer sprong van de schrik in zijn jeansbroek en liep de kamer al uit nog voor wij konden reageren, slechte reactiesnelheid die nacht.. Echt bang waren we niet maar erna kon ik de slaap niet meer vatten. De volgende ochtend hoorden we dat de aarde die nacht met een kracht van 5.9 Richter zijn schaal heeft doen wankelen. Omdat het epicentrum zich op 45 km onder de oppervlakte bevond, viel het al bij al nog mee. Geen paniek dus, de volgende dag ging alles zijn gewone gangetje..
Gisteren trokken we voor de derde keer naar de French School, een project dat gesubsidieerd wordt door de Franse overheid en dat bestaat uit een extra schoolgebouw in San Clemente, even buiten Pisco.
We worden echte bouwvakkers, kennen de hoeveelheden zand, water en cement die nodig zijn om beton te maken en reden enthousiast rond met kruiwagens om de fundamenten van het schoolgebouw te leggen. Het is hard labeur, maar we halen er veel voldoening uit.
's Avonds vierden we twee verjaardagen en trokken we met een hele horde naar het centrum met een sliert tuktuks. Daar was op de Plaza de Armas een betoging aan de gang, op 3 oktober zijn er immers verkiezingen en het volk kwam op straat voor een beter Pisco.
In een bar rond het plein dronk ik mijn eerste pisco sour.. en zeker en vast niet de laatste, een heerlijk goedje, zeker aan te raden!
Er is niet veel moois te zien in Pisco, maar toch willen we hier nog niet weg en beginnen we van de stad en de mensen te houden. PSF zit al een beetje in ons hart.
Sophie en ik trekken naar de markt, vanavond koken we een Belgische maaltijd voor dertig man (en dat is nog maar de helft van de vrijwilligers), als we de juiste ingredienten vinden tenminste. Iedereen verwacht chocolade, hah, maar wat zouden ze vinden van een hutsepot, of wap, of stoofvlees of... Oh, wat mis ik dat heerlijke Belgische eten.
Tot gauw!
Elisa
We denken aan jullie, meisjes.. Ennuh, bij een volgende aardbeving zijn jullie the running jeans voor he! Beloofd! x
BeantwoordenVerwijderenLadies!
BeantwoordenVerwijderenBlij jullie avonturen te lezen! En avonturen zijn het me dunkt :-)! Wat gaan jullie nog allemaal beleven... Time will tell!
Ben blij dat jullie elkaar hebben en dat de groepssfeer ook al aanwezig is! Daar zullen zeker ook nog mooie vriendschappen uit ontstaan. Hebben ze jullie kookkunsten weten te waarderen :-)? Als jullie terug thuis zijn proppen we jullie wel vol met Belgische lekkernijen (bicky? witloof in hespenrollen? :-)) MAAR eerst is er nog werk aan de winkel! Pisco heeft jullie nodig. Veel succes met bouwen (wees voorzichtig)! Elk huis wordt een thuis dus het is de moeite!
We denken aan jullie,
xx
Dag girlies!
BeantwoordenVerwijderenMan man, wat zalig om jullie blog te lezen! 'k denk aan jullie!
'k heb al vroet veel op u gepeisd, Elisa, met die SLO! Zoooveel anekdotes al om te vertellen, zoooveel vragen te stellen, maar 't lukt! 'k amuseer me, 't is echt plezant. Alleen Martin Valcke werkt al op mijn systeem, maar da was te verwachten! :)
Mijn twee opgelegde stages zijn in Waregem, laat maar komen dus! 'k kijk er vol spanning naar uit.
Dames, geniet van jullie tijd daar, maak er iets moois van! Metsel er op los!
dikke zoen,
Frieda