Dag vrienden!
Dag drie in pisco en ik heb het zitten, een zware "pisco belly", ziek als een hond dus.. Volgens de andere vrijwilligers iets wat geregeld zal terugkomen, dankzij het vervuilde water hier en het gebrek aan hygiene (ondanks de ontelbare flesjes hand sanitizer die over het hele huis verspreid staan om de cooties buiten te houden, tevergeefs dus).
Het harde werk hier hebben we nog niet gedaan, maar we zijn wel van plan om maandag in het echte bouwwerk te vliegen. Wat hebben we dan gedaan?, vragen jullie je af. Op jullie lui gat gezeten? t is proper!
neenee, lieve vrienden.. Gisteren hebben we in de woodyard gewerkt, wat in feite neerkwam op houtstapels verslepen om 5m verder een nieuwe houtstapel te maken. allemaal wel nuttig, want dat hout wordt dan gebruikt door PSF om meubels mee te maken en om huizen mee te bouwen.
Vandaag hebben we community werk gedaan. Met een tuctuc raceten we naar de ludoteca waar een vijftiental peruviaantjes tussen 5 en 13 ons opwachtten voor de Engels les. Door het leeftijdsverschil tussen de kinderen was het moeilijk om in te schatten wat hun voorkennis was. Ene Alejandro (13j) bijvoorbeeld, wist alle antwoorden en vond het dan ook zalig om de juiste antwoorden te roepen voor de anderen de kans kregen. We hebben AUW KRAMP vooral spelletjes gespeeld, zoals tikkertje. Wanneer ze getikt waren moesten ze dan een stuk fruit zeggen in het engels. simpele dingetjes, maar ze waren massas dankbaar. we kregen dan ook snotterige kusjes en knuffels van iedereen toen de les erop zat.
Maandag gaan we proberen mee te bouwen aan de French School, een school die gebouwd wordt met een donatie van een frans bedrijf. Blijkbaar heel zwaar werk ( 8u aan een stuk fundamenten graven in een stenige ondergrond), maar daarvoor zijn we hier. Het zal ons goed doen om op te staan met stramme spieren over heel ons lijf (eigenlijk stiekem al een beetje stram door het slapen op stro). Dan hebben we tenminste het gevoel dat we hier goed werk doen..
Het zijn extreme omstandigheden, het is zwaar ( nu vooral in ons hoofd, maar vanaf volgende week zeker en vast ook fysiek), het zal afzien zijn, maar we hebben elkaar en helpen mensen aan een dak boven hun hoofd.
Het is 18u in Pisco, het wordt tijd dat ik iets probeer te eten! duimen!
Zoen! We missen jullie en kunnen niet genoeg van jullie horen..
Soph
hallo lieve nichtje, goed je buikje verzorgen he, misschien moet ik je norit opsturen, de soldaten gebruikten dat vroeger ook , is geen medicijn, maar ontsmet de darmen en je kunt het iedere dag innemen,laat iets weten.
BeantwoordenVerwijderenen ik ben zeker dat die schatjes gelukkig waren met juffrouw Sophie, wie zou er van jou geen les willen krijgen!! Leer intussen ook maar goed het vak van bouwvakker want dan kun je mij later ook eens helpen als er hier ooit nog iets verbouwd moet worden. Vlam maar rond met je tuktuk en denk tussendoor toch ook eens aan ons, het thuisfront.
dikke knuffel
tante Hermine
verslag van de zondag 19 sept in oostkerke. Bewolkt weertje hier, fris voor de tijd van't jaar. drukke dag in 't restaurant. Veel aan jullie gedacht. Hopelijk zijn de buikproblemen daar gauw van de baan. Laat ons tijdig weten of we medicatie kunnen opsturen en desgewenst welke ? xx dad
BeantwoordenVerwijderen